Ben seni severek öleceğim biliyorum

Ben kimsesiz öleceðim biliyorum
Senden uzakta ve yalnýz
Yüreðime tarifsiz bir özlem çökünce
Hayalin gözlerime düþünce öleceðim biliyorum
Bir þiirin mýsralarýna seni yazarken
Kalemimden damlayan mürekkep gibi
Gözlerimden yaþlar sayfalara akýnca öleceðim biliyorum
Dudaklarým ismini anarken
En sevdiðin þarkýyý bir kuple mýrýldanýrken
Bir gün resmine bakarken ansýzýn öleceðim biliyorum
Piþirdiðim kahvenin köpüðü ne zaman taþsa cezveden
Yaptýðýmýz sohbetleri hatýrlýyorum
Öyle özledim ki seninle konuþmayý
Sesin kulaklarýmda çýnlarken öleceðim biliyorum
Ay ýþýðý perdemi ne zaman aralasa aklýma sen geliyorsun
Geceden siyah bir düþ çalýyorum
Gölgen düþer mi tenime
Ben seni yaþayamadan öleceðim biliyorum
Hangi vakit uykuya dalsam karþýmda seni görüyorum
Hiç gitmiyorsun gözlerimden
Çýkmýyorsun sana mühürlediðim kalbimden
Ben seni rüyalarýmda görerek öleceðim biliyorum
Yokluðunda bu þehirde bekleyenler kavuþtu
Toprak yaðmurla sokaklar gül kokusuyla
Aþýklar sazýyla sevenler sevdasýyla
Vatan evladýyla asker mektubuyla
Bir ben sana kavuþamadan öleceðim biliyorum


MURAT GÜNEÞ












Sosyal Medyada Paylaşın: