Soluyor ne varsa. Ne varsa dokunduðun, zamanla… Suya bakýyorsun, bir nehir. Gözleri var. Gözleri mi var? Gözleri var. Neden? Avucunda en sevdiðin taþlar. Gözleri var. Yanýndan hiç ayýrmadýðýn orman. Gözleri var. Orada inanmak diye bir þey (Biliyorsun aslýnda) Neden bu kadar çok öldürülüyor? Orada karaya oturmuþ bir bulut, çiçeðe dönüþmüþ… Ne zaman yaþamýþ en son? Orada melekler. Var olmuþlar mýydý ki hiç? Ne varsa baktýðýn, gözleri var. Denizin gözleri var. Çölün gözleri var. Rüzgârýn, yaðmurun, bir melodinin gözleri var. Ama neden? (Biliyorsun bunu da)
Nehir, aðlýyor. Taþlar, aðlýyor. Orman, aðlýyor. Ýnanmak diye bir þey, aðlýyor. Çiçek, aðlýyor. Melekler, (Var olmuþlar mýydý ki hiç) aðlýyor.
Ne varsa dokunduðun, solarken zamanla Ölüm, hiç aðlamýyor.
Orada hâlâ bir ateþ, gözleri…
Sosyal Medyada Paylaşın:
olricx Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.