Göz Kırpan Gri Güneş
Penceremde göz kýrpýyor gri bir güneþ
“Eyvallah” diyorum, “öyle olsun.”
Kendimi en yakýn televizyona atýyorum
Ýçeride hüngür hüngür bir adam
Kadýn gölgesi var sesindeki gözyaþlarýnda
Oluk oluk hüzün sýzýyor duvardan
Salondayým
Yaðmur duasýna çýkmýþ çiçekler
Suyu görünce, üstüme çullanýyorlar, en çok da devetabaný
“Ben abi, ben, ben, önce ben!”
“Sen gelme ulan ayý” diyorum, ardýndan içimde bir piþmanlýk
Öyle de masum bakýyor ki bi anda kaným ýsýnýyor
Saçlarýný okþuyorum, “Ne güzel þeysin sen öyle” diyorum, “Adýn ne bakim senin?”
“Aysel abi” diyor. Eðilip yanaklarýndan öpüyorum, “Bundan sonra abi yok ama!”
Onun yüzünde çiçekler, pencere kendini açýyor
Matkaplar çekiçler ve saireler, hemen damlýyor çok yakýnlardan, ekranda iddialý bir herif
“Türkiye bu sesi seviyor!”
Alýp baþýmý dýþarý çýkarýyorum
Karþý kaldýrýmda yarý ölü bir kadýn
Ayýrmýþ kollarýný, ardý ardýna mini mini acýlar doðuruyor
Yol ortasýnda bir ceset
Sokak buram buram cinayet kokuyor
Bir anda, köþe baþýndan kulaklarýmý deliyor bir ses
“Eskiciiiii! Eskiyi getir yeniyi al apla, eskiyi getir yeniyi al! Eskiciiii!”
Yanýndan geçerken, bir ona bakýyor bir emektar karýsý Mualla Abla’yý düþünüyor, Hamdi Abi
“Acaba” diyor, “acaba, bi ihtimal…”
Derken, burnunun ucunda bir su damlasý
Kaldýrýp baþýný göðe bakýyor, gökte minik yaramaz bulutlar
Derken, bir gümbürtü, sanýrsýn yer yarýlýyor
Derken, önlerinde bir durak
Eskici duruyor, Hamdi Abi duruyor, ceset duruyor, yarý ölü kadýn duruyor, matkap, çekiç ve saire duruyor, Aysel kendini camdan atýyor, hazýr ol konuyor, bi koþu Mualla Abla geliyor, o da duruyor
Göðe bakýyorlar
Gökten aðýr aðýr bir yaþam düþüyor
Düþüyor, eskicinin arabasýnda duruyor
Adam arabayý sürüyor
Diðerleri þaþkýn þaþkýn duruyor
Bi “hasstir” çekiyorum
Bi koþu elime kalem alýp, kaðýda kendimi vuruyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.