Kimi saðýrdýr duymaz, kimi âmâdýr görmez. Kimi çolaktýr tutmaz, kimi dilsiz konuþmaz. Daha kimi nasýldýr, ahvali kimse sormaz... Kimi daðýna küser de dað daða kavuþmaz.
Bu dünya kimine dört duvar içinde mahpus, Kimine güllük gülistan her þey ona mahsus, Kimi mahcup, kimi yaramaz; suçundan suspus. Kimine de haset ateþi yakar tutuþmaz.
Herkesin bu âlemde elbet vardý emeli Emelin sonucuna baðladý þu ameli Heyhat! Ýþlediði amelin yoksa temeli Viran bir þekilde ölümü tadar ki þaþmaz.
Kimisine saðýndan, kimisine solundan Verilir defteri ve girilirken kolundan Her biri hakikatle yürür; gider yolundan Arkasýna baksa da vadedilene aþmaz.
Ya Aþýklar, nerededir, mekâný nasýldýr? Payýna düþen ne ola mizaný nasýldýr? Gönlü okumak pek zordur, lisaný nasýldýr? ...Ham, yanmadýkça piþmenin tadýný ulaþmaz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.