dilimde kekremsi tatlarý kundakladýðýn bir yürek küfemde geçmiþin günahlarý aþka öksüzlüðümü de yanýma alarak gidiyorum sevgili
merak etme tende can çekiþen aþk ruhunu teslim ettiði bir coðrafyada gömerim vuslat mezarlýðýna
olur da düþer yolun uyandýrmak istersen koynunda uyuttuðun cehennemi býrak ta yaksýn kabrimde kuruyan çiçekleri ne aðýtlar yak ne de kirpiðindeki nemlerle ýslat
sen ki sýrtýmda ki dert küfesini doðum lekesi sandýn sen ki hicrana çýkan sokaklarda bin ah aldýn isterse deðil Babil’in asma baðlarý ihanete uðradýysa yüreðim varsýn kainat yansýn ben de yanarým
bilirsin sen yoksan bende bir ölünün üþüdüðü gibi tenimde üþür kar tanesi
gözün aydýn henüz aldým emanet býraktýðým aþký morgdan üç adým ötesi vuslat mezarlýðý ne sela verilsin ne fatiha okunsun sen yoksan kabrime baykuþlar tünesin
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.