Gün Batımı

Bir gün batýmýnda yorgun adýmlarým.
Gökyüzüne bakan titreyen omuzlarým
Hayatýn aðýrlýðý düþerken her bir hücreme,
Koynumda taþýdým yorgunluk..

Kalbimde biriken günün izleri,
Gizli bir hüzünle bakar uzaklara gözler,
Yorgun bir gemi gibi salýnýp dururum
Rüyalarda kaybolmuþ, denizci gibi..

Ayaklarým tozlu yollarda yürürken
Ýzler býrakýr, yaþanmýþlýklarla dolu.
Yorgun bir nehir gibi akar zaman,
Sessizce aþar geçmiþin tortulu hayatý

Dudaklarýmda fýsýldanan þarkýlar,
Eski bir melodinin, hüznünü çalar
Kalbimdeki çiçekler solmuþ,
Yorgunluðumun rengi solgun bir "turuncu"..

Bir gün daha geçer ömrümden, yorgun ama dimdik,
Umudumla beslenmiþ, dirençli bir sevda.
Yorgunluðum, yaþamýn kara bulutu,
Ama yine de yarýn, umutla dolu...
Sosyal Medyada Paylaşın: