HAVVA
(Bütün kader kurbaný kadýnlarýmýz adýna...Havva’nýn öyküsü)
Havva gelin gider birincinin üstüne
daha ondördünde
hiç görmediði,bilmediði altmýþýnda birine
gelin gider at arabasýyla
girer sonu görünmeyen bir dehlize.
Yetim Havva, öksüz Havva yoksulluk
çökmüþ omzuna
Medetsiz..Medetsiz köyüne çok uzak
içinde çoðalan aðýtlarý
gittiði yollara býrakarak
bulurlarsa gelir ardýmdan diyerek
gider Havva yetim Havva...
Sümerbank basmasý üstüne
al tülbent duvaklý
çatlak elleri hala çoraklý...
Çocuk yapsýn diye Havva’yý yaktýlar
dedesi yaþýndaki adama çattýlar.
Medetsiz’in bir yaný mezarlýk
sessizzzz..
Havva sessizz...Havva dilsizzz..
Medetsiz’de Havva kimsesiz...
Bir damla gözyaþým denize ortak olurken
aktý Havva için
biliyorum dönmeyecek geri
Medetsiz’in bir yaný mezarlýk
bakar Havva dalgýn dalgýn
çocukluðumdan beri...
Bahri GÜVEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.