Belkisi yok, yalan hep yaþamaklar. Deðil mi ki insaný yanýltan yaþadýðýný sanmaklar. Önce hayaller kurdurup sonra baþýna yýkýlanlar, Umut diye sarýldýklarýna kurulan tuzaklar. Hayata baktýðýmýz yerler mi yanlýþ. Yoksa gördüklerimiz mi??? Bize yaþamayý öðretmediler ki! Baþlarda durmadan konuþanlar, Bedel ödemeye gelince neden sustular?
Yüreðinin peþinden git derken inanan bakýþlarla. Olmazlýðýný yarýnlarýn gündelik umutlara sattýlar. Onlar gitti sonra, ve yalnýzlýktý oynayan aklýmýzla. Nasýl ninniyse söyledikleri ömür boyu uyutmuþlar.
Nedendir, akýl baþa geldiðinde ömür nihayete eriyor. Piþmanlýklar, keþkeler birikmiþlikleriyle canýmýza okuyor. Ve olmasý gereken neyse oluyor. Oysa hayat insana verilen fýrsat, en gerçeðinden. Alýnan her nefesin hayrýna kullanýlmasý gerekirken, Her þeyimiz sandýðýmýz uðruna hiç oluyor.
O yalan bu yalan var biraz da sen oyalan. Ýrademize yapýlan saldýrýlar deðil mi insanlýðý susturan O halde yetmeli! Deðil mi? Allah aþkýna uyan!
TmR 11.12.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
TmR71 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.