Yaðmurun içindeyim, Islanýyorum. Belki de ahmakça. Umurumda deðil. Sokaklar bomboþ. Ýnsanlar evlerine kapanmýþ. Birkaç sokak kedisini saymazsak, Bir tek ben varým ortalýkta.
Islanýyorum umursamadan. Islanmak ne güzel þey böyle; Yaðmurun sesi, Toprak kokusu, Islaklýk hissi. Her damlasýnda topraðýn özlemi, Ve gökyüzünün fýsýltýlarý gizli.
Kimse yok sokakta Benim gibi ýslanan. Benim gibi yaðmura tutulan. Elleri sýcacýk çay bardaklarýna deðerken, Benim bedenim yaðmurun serin dokunuþunda. Sýcak evlerinde huzuru ararken insanlar, Ben yaðmurla dans ediyorum sokaklarda.
Yaðmurun içindeyim iþte, Kimse görmüyor beni, Kimse duymuyor. Kimse bilmiyor neden ýslandýðýmý. Bir yaðmur biliyor, Bir sen ,bir de ben. Bu da yeterli zaten.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Natuba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.