Kırılsın beynime çit korku

Yatalak bir iniltinin
melankolik yakarýsýnda durduruyorum zamaný
Kalpteki hýrýltýlarýn
dudaklarýmdaki yarýklara sürdüðü takatsizlikti
Çene kemiðimde sonlanmýþ söylemler





Dilimi dudaklarýmdan uzaklaþtýran
trenler uðurluyor
nefesimde söz katarlarý
Kadýnsý yanlarýma
aðýtlar yakan bir çocuk oluyor dört duvar
Kâðýttan düþlerin
girdaplarýnda
Men edilmeyen
Engel olunamayan
Kaydý tutulmayan
Cinayetlerin sapkýn fikriydi
cinnete çanak tutan öfkeler





Köþe baþlarýný zapdetmiþ gölgelerin korsanlaþan
despotluklarýndan sinmiþ
Çocuklarýn bedenleri beliriyor
Duvar diplerinde
izbe tenhalýklar içinde





Annesinin göðsünü kemiren bebekler oluyor
kadýnlar
adamlar
Düþsellikle gerçekçiliðin
Yaþam ve ölüm çizelgesindeki noktada sýrdý
Tanrýnýn vicdanýndaki




Babamýn yarýlan kaburgalarýndaki güç
kýrýlgan kýzýn yazgýsýndaki ýþýk
Dur dur gitme
Annem kokan omuzlarýmý okþayan geceler
Ihlamur aðacýna baðladýðým çocuk
Kuyularda körebe oynayan
nesillerin unutulmuþluðu
ýslaklýðý olmalý
gövdemdeki devir daim eden
bu sývýnýn kýzýl rengi




Hadi lütfen
Son kez bak gözlerime masumiyet
kýrýlsýn beynime çit korku
Ölme
Ýnsafsýzlýðýn
Karanlýðýn
Ýnsansýzlýðýn
merdivenlerinde ölme
Ýçimizdeki korkunun hançeriyle
ölme çocuk
















Sosyal Medyada Paylaşın: