Can Kafesim

Hasrete susamýþ uzun yol vardý
Vuslat ki; Seninle “bir hevesimdi”
Býraksam sel gibi belki akardý
Az önce verdiðim son nefesimdi

Bitti ömür denen takvimde yaprak
Yere düþtü tek tek yalpalayarak
Gelecek bahardan medet umarak
Eyvah ki o dalým tek adresimdi

Bahar benim duam, istikbalimdi
Ufuk çizgim menzilim, zor emelimdi
Yeþilim çiçeðim mukaddesimdi
Ölüm uykusunda prensesimdi

Sevda; içti beni, dünya gözüyle
Daðlarý, yamacý, tepe, düzüyle
Yalnýzlýk besledi anaç yüzüyle
Sessizlik en avaz çýkan sesimdi

Anlatsam senin de gider aðrýna
Vallahi oturur bir taþ ‘baðrýna’
Dayanmadý gönül firak narýna
Ölüm ki; seninle “ateþkesim”di

Gayrý menzilim yok, atiye dair
Ev sahibi deðil herkes misafir
Baþlamadan yolu bitirdi fakir
Vuslat ihtimali “can kafesimdi”



Sosyal Medyada Paylaşın: