Göðsümde hummalý bekleyiþ
Çocuklarý düþünüyorum
Esmer, sarýþýn, kumral bakýþlý savaþ çocuklarýný
Ellerimi bozgun yaðmurlarýnda yýkýyorum
Sokak kemancýsý aðlatýrken notalarý
Dünden halliceyim
Biraz do
Biraz la
En çok si
Demem o ki
Þiir yazan herkes þair deðil
Ben kalbimin sesini yazýyorum
Hiç iddiam yok
Nöbet tutan kelimeleri döküyorum gözlerimin
Hem yeþil
Hem mavi ýrmaðýndan
Bazen kor ateþler yanýyor göz bebeklerimin þelalesinde
Mahcubum elbette ki ruhuma
Þair olmayý beceremediðim için
Affetin âhuzar elllerim
Ìçimì oluk oluk dökerken sizi üzdüðüm için
Elbet bir gün þair olup
Þiirler yazacaðìm yedi göðü titreten
Ve parmaklarýmýn yorulduðuna deðen
Ama önce yetim ve öksüzlügümü avutup
Hüznün arsýz hýçkýrýklarýný dindirmeliyim
Þimdi bir demlik kaçak çay kadar ara
Ýzninizle
Perde kapanmadan
Iþýklar sönmeden
Pembiþ kaþkolumu dolayýp boynuma
Kýrlangýç çýðlýklarýný susturup
Karýn masumiyetinden doyasýya öpmeliyim
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.