milena

gün be gün azalmakta bahçemde gölgelerin
saklý kalmýþ hazineler
çýkamaz artýk gün yüzüne
küsler bile barýþýr ölüler bile kavuþur da
bizdeki sevda baþka
baþka þehirlerin depremlerinde


yerinden edilmiþ kabirlere bile sýðmaz artýk
yakmak belki kafidir küller bile kalmayana dek
öyle aforoz edilmiþ
istavrozlara çekilmiþtir yine de dümen tutmaz
günahlara revandýr

oysa ben seni yapraklara söylerdim
kol saatimin yelkovanýna asardým
seni beklediðim acýlý zamanlarý
sorgusuz sualsiz kalemler kýrardým
suretini görmek hayaline kavuþmak için
gel gör ki altýmýzda yer
üstümüzde gök çökmüþtür
20 inci asrýn sancýsý bu
aþklarý saatlere günlere sürmüþtür

oysa ben seni
çarmýha gerilmek pahasýna sevdim
dante,nin cehennemlerine sürgün edildim
ciðerimi kartallar yedi
çaldým sevdanýn ateþini
gönlümün halklarýna verdim
gün be gün uzanýr içimde bu mihrap
yorgun bir hüznün telaþýndan
baþka maceralara atýlýrýz belki
kahramanlýklar yaþarýz baþka hikayelerde
ölürüz bile belki ayný suyun iki yakasýnda
ayný rüzgarlar savurur son sözlerimizi
ayný kederler gözlerimizde
seyreyler çocuksu denizleri
oysa ben seni savaþ meydanlarýnda beklerdim
bilmem kaç defa yenildim
bilmem kaç defa zincirlere çekilen yüreðimle
esir edildim
ýþýklar saydým yýldýz yaðdýrdým saçlarýna
kuþandým en aðýr zýrhýný sevdanýn
esaret geldi ölümler geldi
bir tek
sen gelmedin
Sosyal Medyada Paylaşın: