öyle bir bir düþen þu güz yapraklarý var ya
baharýn sonu ile baþýný bilir gibi
uzak bir yarýndan gelmiþ gibi
bekleyip bekleyip ermiþ gibi
yapraklar niçin süzülür düþerken
niçin üzülür bilemezsin
hep o sakin saatlerde yakamozlardýr
hicaz makamýnda sarý yapraklarý sallayan dalgalardýr
açýklarda saklý bir fýrtýna ki
titretir denizdeki fenerleri
hasret sönmeyecek bir yangýnýn dumaný gibi
tüter bir sonbahar yaðmuru niyetine
nedendir bilemezsin
bir gariplik çöreklenir sineye
varmak ile yolda olmak arasý bir þeydir belki
aðaçtan savrulup duran yapraðýn düþüþü
varmak ile bulmak arasýnda döner durur ömrünce
kah bahara aldanýr
kah kýþý çaðýrýr
kah yaþamak sancýsý
oradan oraya nasýl savrulur bilemezsin
geceler boyu sokaklarý þarap kokan bir þehirde
yüreðin fýrtýnaya tutulmuþ denizler gibi
kol kola en güzel aþk þarkýlarýný söylerken
karanlýkta bir yýldýrým ýþýktan daha hýzlý
aydýnlýktan daha güçlü deðilmiþ öðrenirsin
kývýlcýmlý bir sancý gibi vururken göðse
bakarsýn ya gözünün içine hani
bu nedir böyle der gibi
ateþ gibi
adýna sen ne dersen de
aþk mýdýr sevdamýdýr bilemezsin
bir papatyadan bin papatyaya ermek için
sularýn akýþýndaki kimsesizliði öðrenmek için
topraktan geldiðini hatýrlatýr insana
aðaçlarýn ve kuþlarýn fýsýltýsý
bir aðaca verdiðinde sýrtýný
gün batýmlarýnda
güneþi kovalayan gündöndü tarlasýnda
el ele geçersin altýndan gök kuþaðýnýn
gizli bir heyecan kuþ olup gelir konar hýfzýna
neleri yaþadýðýný bilemezsin
yaþamak
yolun sonu ile baþýný bilmekten çok ötedir aslýnda
yaný baþýndan akar gider
bazen bir ýrmaðýn suyu
bazen bir kuþun tüyü
bazen gündüzün geceye evirilmesi
bazen de ömrünün sonuna gelmiþ bir aðacýn
düþen son yapraðýdýr bilemezsin
uzaðý aramak düþü yaldýzlýdýr
içinde ararken kaçýrdýklarýný
anladýðýnda ömrün ýþýðý sönüvermeye yüz tutar
bakmadýðýn yerdedir hayatýn manasý
hemen kýyýnda
hemen bir köþede
dibindedir
nedense bilemezsin
uçuþup duran bir kelebek
yapraktan daldan mahrum bir çiçek
hep yakýndýr
elinin altýnda olma duygusu
yakýný uzak kýlar bazen
uzaðý yakýn bilemezsin
týpký yaprak gibi
ömrün ziyasýnýn sönmeye yüz tuttuðunu fýsýldar aðaçlar
kasým rüzgarlarýyla yapraklarýný dökerken
alýna yazýlmýþtýr hazan rengi
sararýp solmak
yorgun düþmek
oysa daha gökyüzünün sonsuzluðuna kanat vuracaktýn
bu koca hiçliðin cevabýný bilemezsin
yerinden kalkýp pencereyi açmak istersin sabaha karþý
puslu gözlerle geçip karþýsýna onlarca kez
geçip-giden bulutlarý izlersin
artýk nadas mevsiminin yaklaþtýðýný
her bitiþin aðýr mahpusluk
derinden bir iç çekmek olduðunu bilemezsin
redfer