Üç asýrdýr uyuyorum uyandýran olmamýþ, Etrafýmda bir tek, bir tek dostum kalmamýþ. Yanýmda tufanlar, zelzeleler olurken, Bu nasýl þeydir Rabbim, hiç haberim olmamýþ.
Benliðimi sömürmüþler ben, ben deðilim, Yýllardýr uyuyorum ama hala bitkinim. Etrafýmda ne bir aðaç, ne bir yeþillik kalmýþ, Her yer paramparça, bütün her yer yýkýlmýþ.
Almýþýlar her þeyimi tek, tek ellerimden, Koymamýþlar bana, yerde yatacak kefen. Dostunum diyerek kandýrmýþlar bizleri, Sýrtýmýzdan çýkmamýþ hala dostun hançeri.
Girmiþler haremime, namusuma el uzanmýþ, Almýþlar kadýnýmýzý haberimiz olmamýþ. Dostum demiþiz, hala anlamamýþýz, Bu ne biçim uykudur hala uyanmamýþýz.
Uyandýr Rabbim kurtar bu esaretten, Gözlerini oyayým, kurtulayým namertlerden. Benliðimi, imanýmý çalaný, Mahvedeyim kurtulayým sefaletten. ZALOÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
zaloğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.