Hayal meyal hatýrladýðým düþler içeriyordu uykularým. Ve ben yine böyle bir uykuda görmüþtüm onu. Sanki camdan bir gemiydi akýp giden ömrümüz. Ben bu gizemli gemiye binmiþim de uzaklara gidiyordum. Bembeyaz, sessiz, nazlý bir martýnýn kanadýndaydý rüzgar. Ne güzel bir yolculuktu bu, geceleri tepemizdeydi yýldýzlar. Uzun sürdü yolculuk, bir limana yanaþtýk yorgun argýn. Kim bilir nerenin limanýydý ve hangi zamanýn. Büyük bir coþkuyla atladým karaya, Iþýl ýþýl altýndandý evleri, gümüþtendi sokak taþlarý. Üstümde tanýmadýk bir kuþun tüyleri. Hayretler içerisinde, etrafýma baktým: Sanki bir cennet köþesiydi bu þehir. Nice genç kýzlar vardý burada, nice delikanlýlar. Hepsinin sýrtlarýnda kanatlar. Beyaz atlý muhafýzlar vardý pek masum yüzlü. Sonra fark ettim yarýsý insanmýþ yarýsý at. Biri ellerimden tutup götürdü, çiçekler içerisinde bir yoldan. Ve geçtik inanýlmaz bir sarayýn , Muazzam kapýlarýndan. Ýçeri girdik birlikte. Ýçerissi her türlü ihtiþamla dolu. Her taraf kubbe, her taraf altýn yaldýzlý. Ve o an gördüm ilk defa onu , Ýlk o an duydum o güzel sesini, bu gizemli kadýn bana dedi ki:
"Ýþte benim diyarým, iþte benim sarayým. Merak edersin,burasý neresi,neden buradayým." Buyur etti beni, Ve yere oturup konuþmaya baþladýk oracýkta, Aklýma ne geldiyse sordum ona, Sen kimsin, ey güzeller güzeli tanrýça? Anlattý bana kendi, hikayesini, Dedi ki: ben de insandým bir zamanlar. Ama, sonra, kuþlara özendim, kanatlandým göklere. Ben bir zamanlar kadýndým. Ama gördüðün gibi, Bir kuþ biçiminde dolaþýyorum þimdi. Süzülürken göklerde bir kuþ gibi, O kadýn yaþar hâlâ içimde. Ben onun için yaþarým, onun için sevinirim. O kadýnýn da hatýrasýný taþýrým, Ama unuttum hakkýndaki pek çok þeyi. Ben bir kadýnken, bir kuþa aþýk oldum. Sonra, kuþken, bir adama. Ve hatýrladým; hep aþýk olmuþum, hep birini sevmiþim. Þimdi buradayým, baþka bir aþkla yanmýþým. Ve aþk bu deðil midir? Ayný bir kadýnýn sevdiði gibi seviyorum seni. Bilindik bir duyguyla,bilindik þekliyle. Sadece biçim deðiþtirmiþ bedenim, kuþ gibiyim, belki de bir tanrýça. Gizli gizli seviyordum seni, bunu söylemek istedim sana. Zaten bu aþk getirdi seni bana. Kabul edersen bu rüyada kalacaksýn, Reddedersen aþkýmý, birazdan uyanacaksýn.
Böyle anlattý tanrýça, konuþtu, sordu ve sözü bitmek bilmedi. Gördüm ki, beni seviyor,aþýk olmuþ bana. Sözünü kestim gözlerine bakarak,
Bu dünyaya ait deðilim ben, Bambaþka bir dünyada bambaþka bir hayatým var. Ve bana baktý. Hüzünlü gözleri ýþýl ýþýl parlýyordu, Baktým elmastandý akan gözyaþlarý, Zümrüt gözlerden baþka ne beklenebilirdi. Ve birden bire yok oldu, gözümün önünden kayboldu. Gördüm ki, yalnýzým, Yoktu, kaybolmuþtu o güzel tanrýça, Döndüm etrafýma, baktým ki ,beni götürdükleri saray da yok. Yoktu, kaybolmuþtu, beni oraya götüren kiþi de. Baktým ,bir kuþ aðacýn dalýnda, Ötüyordu, ötüyordu. Ve dedim ki: Ey güzel kuþ, söyle bana, nereye götürdün sen beni? Ve kuþ dedi ki bana: Ben senin uykundum, seni buraya getirdim. Ve þimdi uyandýn iþte, uykun kalktý gözlerinden. Uyandým o an, döndüm dünyama. Aklýmda kaldý o çýlgýn soru, Reddetmeseydim ne olacaktý bu iþin sonu?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.