MuTLuLuĞu eRiTTiK

Bugün lapa lapa yaðmýyor kar
Inceden Inceye atýþtýrýyor
Ben ince derde düþmüþ
Düþ ayazýnda üþümüþken
Kardan adam yapan çocuk sesleri de yok
Aslýnda ne çok imrenirdim
Kartopu oynarken karlý pekmez yemeye
Kuzine sobasý harýl harýl yanarken
Evi saran kestane kokusuna
Annemin gülüþünü de eklersem muhteþem olurdu her þey
Bir de
Babamýn gurbetten dönüþünü bekleyen hasrretimle
Tastamam bacasý tüten ev resimleri çizerdim
Mutluluðun göz bebeklerine


Sonra
Bahçemdeki kardelenlere özendim
Minik minik bembeyaz çiçeklerinden taç yaptým saçlarýma
Rhein nehrindeki aksime de bulutlardan duvak
Yazamadýðým her þiir için taþ sektirdim
Yeþilden maviye çalan sularda
Zaten þair deðildim
Bahtýma çýkan bütün kitaplar isimsizdi
Kýrmýzý kurdeleyle baðlayamadým kelime daðarcýðýmý
Hapishane kaçkýný da deðildi cümlelerim
Sadece yüreðim büyüklüðünce özgür býraktým
Yazmak bana göre içimdeki çocuðun yaþam savaþýydý
El deðmemiþ sayfalara yüreðimin sesini kazýmaktý


Aslýnda
Hazin bir sona yaklaþýyoruz
Kýyametin alýn hizasýna bir kaç santim kala
Ýzahý yok bazý güzel günlerin
Þimdi çok þey deðiþti
Kestane kokusu da yok
Siyah beyaz resimlerin masumluðu da
Annemin minnacýk kalbimi saran kocaman gülüþü
Babamýn avuçlarýmý dolduran duasý da




nagihan

Sosyal Medyada Paylaşın: