-II-
Keþke
Bir raksa dalsaydým teninle,
Seyir halinde olup bilinmezliklere,
Hiç yerimde oturmasaydým hüzün dolu gecelerde…
Tenim tenine deðdiði an,
Ruhumun çalkantýlý dönemeçlerinde
Bulsaydým kendimi ansýzýn…
Bir yandan dünyayý umursamaz bir edayla iterken,
Bir yandan da varlýðýnýn çýkmaz sokaklarýnda
Diz çöküp aðlasaydým mýzmýz bir çocuk misali…
Yüreðimin en derinlerinde hissetseydim
Ruhundaki tutkunun çekimini,
Ve ardýndan
Kýyasýya bir mücadele baþlasaydý
Beynimin yarým kalmýþ hücrelerinde:
Gitmeli mi yoksa kalmalý mý?
Sonunda bir karar verip,
Derinden aldýðým bir nefesle
Dolanmayý sürdürseydim
Bedeninin en mahrem yollarýnda.
Týpký haritasýz bir yolcu misali…
Ya da keþke,
Keþkeler gerçek olsaydý…
Ben yalan olsaydým,
Sen hiç olmasaydýn…
Pelin...
Eylül 2008