Kýrmýzý bir rujdur acýmak Bir defa sürüldüðünde dudaklardan silinmeyen Ve düþlerin celladý olur veda sözcükleri Bir mermi gibi delip geçerken þiirlerin þakaðýndan Hiçbir güne aymaz artýk hiçbir gece Þarkýlarýn yarým kalmýþ hikayelerine saklarsýn ellerini Ve en çok gecelerde ýsýtamazsýn Yalnýzlýða üþüyen yorgun bedenini Ýþte aþkýn kýyametidir bu
Ýçinde dalga dalga büyür Sessizliðine ses olan mýrýldanmalar Yüzeye çýkmak için çýrpýndýkça Derinlerde boðulmak bundandýr belki Hergün tekrarlanan ayný senaryodur artýk yaþamak Alýþýr insan soðuyan kahvelere Balkonda günlerce sulanmayan çiçeklere Üstün körü izlenen haberlere Geç kalan otobüslere Trafiðe Ölümlere Yaþamýn daðýnýklýðýna
Koþar adým geçer mevsimlerden kýrýlmýþ saçlarý Zamanýn yelkovaný çoktan küsmüþtür akrebe Sancýlanmaya baþlar düþler Yeni bir umuda doðmak için Avuç içlerini yakar kor gibi Nefeslerinden dudaklarýna yol bulan dualar Bir zaman sonra alýþýr insan Yarým kalmýþ tüm hikayelere Ve bir kitap arasýnda s/aklayýp söz yaþlarýný Bir daha çýkmasýnlar Gün ýþýðýna diye Hiçbir þey olmamýþ gibi Kaldýðý yerden devam eder yaþamaya Dinmeyen bir yalnýzlýðýn eteklerinde
Soðuk bir öpüþtür belki dudaklarda ayazý sönmeyen Bir vedanýn ardýndan gidenlere yakýlan aðýtdýr belki gözlerden kalbe inen kurþunlar Gözlerin yabancý topraklarýnda el olup her bakýþýnda vurulmak Vurulduðu yerden kanamakdýr belki aþkýn kýyameti
Ve yine de herþeye raðmen küçüçük bir ýþýkla gökyüzüne umutla bakabilmektir yaþamak.
Yalnýzlýk en yakýn dost olmuþtur belki hiç farkýnda olmadan Hayatýn çarkýndan belli belirsiz aralýklarla geçerken Unutulmuþtur belki uyutulmuþ umutlar Her þey günlük güneþlik gibi görünürken Alýþmýþýzdýr belki yüreðimizde ki mum ýþýðý ile aydýnlanmaya Karanlýktan korkmayý bu yüzden unuttuk belki de Ondandýr belki tüm ýþýklarý kapatýp Gece karasýný soyunup beyazlarýný giyinceye kadar uyumak.
Gamzelimm&&Meryem Ayan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ayan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.