Siyah bulutlu ecnebi ülkenin
Düþ kýrgýný çocuðu olduðum günden beri
Kimsesizim
Sesim yankýlanýr mý Rhein’ýn sularýnda
Hüznü içen suretimin aksi yansýr mý göðün yüzüne
Bilmiyorum
Bildiðim tek þey veda ettiðim cümlelerime
Daha fazla ýrak kalamadýðým
Günlük tutarcasýna yazmak iyi geliyor sanýyorum
Mürekkebi kuruyan kalbimi evlatlarýmýn gülüþüne bandýra bandýra doyuruyorum
...
Bugün bensizliðimin elli ikisi okunuyor
Bedenim kara topraða baþkaldýrmaktan aciz
Suskulara gebe sekiz oktavlýk çýðlýklarým
Bahçemdeki bir tutam kardelenlere mevsimsiz kâhýr çiçekleri açtýrýyor
Uður böceði dolaþýyor arýlara aldýðým lavantalarýmýn üzerinde
Gülümsemeyi yeniden öðretmek istiyorum içimdeki anne sesli çocuða
Kýr çiçekleri minnacýk ellerinde
Kapýmdan geçen hüznün siren sesi
Bir gýdýmlýk sevincimi yerle bir ediyor
Darmadaðýn sevgi kýrýntýlarýný dolduruyorum avuç içlerime
Çardak altýnda tir tir titreyen
Öksüz kuþlarý besliyorum
Göç zamanýný kaçýrmýþ olmalýlar diyor iç sesim
Hepsinin ve yalnýzlýðýmýn baþýný okþuyorum
Ruhum bürünürken bembeyaz gelinliðine
Yirmi dört saatin beþ vaktinde
Sýrat köprüsünde yürüme antremanlarý yapýyorum
Ayaklarým pür dikkat kesilmiþken dokuz canlý ayazda
Tek bir saniyeyi kaçýrmama telaþýndayým
Ýsrafil suru üflemeden kendime daha da geç kalmamalýyým
Uygun saat dilimlerinde acýlarýmý ilâhi aþkla
Týka basa sarýp sarmalamalýyým
Göðsüme taktýðým beþibirlik özlemimle birlikte
Bir kaç adým sonra mahþeri kalabalýðýn ortasýnda kayboluyorum
Öyle yalnýzým ki aslýnda
Ne kendime
Ne kalbimde delice koþturan çocuða müsaitim
Tek derdim enine boyuna kefen biçtiðim þiirler deðil elbet
Aðlamayý namüsait bir zamanda unutup
Baba duasý kadar birkaç avuç dolusu gülebilmekti
Baþaramadým annem
Mezar taþýna baþýmý yasladým
Koy pamuk elini kâhýr çeken alýn yazýma
Al kalbindeki asýrlýk saltanatýna
Aðrým sýzým bir çýrpýda diniversin
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.