Hüznün idamı
Akþamdan sabaha kadar sýrnaþan rüzgâr, penceremde,
Bir anlam yoktu hemen biten sigaramda,
Alýk bakýþlar, yetersiz deyimler,
Kalbim, küllerimde cýzýrdayan bir cehennemdi.
Hayat ne kadar da elzemmiþ yaþayanlar için,
Uykularda bile sýzlayan benmiþim,
Burnumda tütüyor kýþa gömülü günler,
O çocuksu cehaletimi,
Özledim, müebbet yatan geçmiþimi.
Zaman týrmandý bedenime, çentikler atarak,
Karþýlýksýz sevgiler sundu,
En sessiz sokaklarda,
Kaybolan binlerce adým.
Aþký lekeyen bir kadýn!
Ellerim varmaz diye umdum, yeni bir þiire,
Eskimiþ þeylerle giyinmiþ bir þekilde,
Eskimiþ hislerle,
Kýpýrtýsýz ruhuma aldandým,
Akþamdan sabaha kadar gözyaþlarým;
Daraðacýnda sallandý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.