UNUTTUM SENİ

UNUTTUM SENÝ

Uyandým...
Terk etmiþsin kürt daðýný benden habersiz !..
Hoþça kal, demeyi bile bana çok görmüþsün.
Ne büyükmüþ öfken ?...
Ne büyükmüþ Nefretin !..

Oysa ben...
Yýldýzlý gecelerde dahi, ay ýþýðý altýnda,
Ýncinmeyesin diye,
Hak’kýn rahmeti gibi yaðarken yüreðime aþkýn,
Yalvarýrdým...
Ya rabbi !.. diye baþlayan cümlelerle...
Üstünü, yüreðimle örterdim,
Gözlerini, Bakýþlarýmla öperdim.

Þimdi...
Tütün dumanýnýn insafýna sýðýnmýþ durur kederim...
Tüm gelincikler, yüreðimin kanamasýndan alýr olmuþ kýrmýzý rengini.
Daðlar üstüme çökmese, belki çýkar yürürdüm biraz Böget’te,
Açýlýrdým...
Yürümeyi severim, bilirsin...
Leçelik’te emanet ettim düþlerimi usulca akan bir pýnara...
Anlatsýn seher vakti Güneþi ve Böget pýnarý’ný geride kalanlara...

Kötü dileklere kapalý bir zarf býrakýyorum umuda !..
Hâl hatýr sormak deðil niyetim,
Hayâlinden bilirim...
Hâlâ eskisi kadar güzelsin...

Söylesene ?..
Baþka daðlarýn baharlarý daha mý yaramýþ ne ?
Saçlarýn hâlâ eskisi kadar siyah...

Beni, boþ ver...
Boþ ver beni...
Býçak sýrtý ve dalgalý bir yol benimki...
Her duraðýnda içime çektiðim tütün gibisin iþte...
Merak etme !..
Bak !..
Unuttum seni...
UNUTTUM SENÝ.

Arif Sami Ýðde.








Sosyal Medyada Paylaşın: