BOŞ SAYFA DOLU KİTAP

Avuçlarýma eriyen zifirin kimliksiz suretiyle,
yatsýdan-sabaha hicazi bir taksimle düþündüm.
Sükut yataðý odamdan ne lale geçmiþ ne sümbül,
Ne de demirbaþ kalacak bir buðday baþaðý.
Sen hangi meþhur takvim yapraðýndasýn ?
ve hangi þiir benim kadar fakir olabilir ?
*****
Sütre gerisinden bakýyorum aynama,
Sakallarým yüzümdeki sükutu gizlemiþ.
Saçlarýmdan ne laleler, ne sümbüller geçmiþ.
Gök sümbüle bezenmiþ, lale arzunun kendisi,
Buðday baþaðý ise tanrý tanýmaz mel-un,
birkez olsun benim için yola düþmemiþ.
*****
Fakirim ben ey saçlarý belinde mebus.
Taslara bakanlarca hakirim ben,
ey odamdan elinde tütsü ile geçmeyen ekmek.
Þifamýdýr sanýrsýn hülyasý bahçývana?
Tabi ki lale, sümbül kendi baðýnda güzeldir.
Ama yani þimdi,
Baða girdik diye de baþaktaki bu elem niyedir?
*****
Vel hasýl,
Hicaz sustu, kalem tükendi, sofram ucuz.
Zifir günden utandý, ayna benden muzdarip.
Kafada ne saç kaldý, nede yüzde sakal.
Her günüm ayýnca halden hale girdim ancak,
Ne ömürlük nede seyranlýk oldu bahtýma baþak.
Sosyal Medyada Paylaşın: