ÇARE SENSİN...
Þu eski dünyaya doydum arkadaþ,
Bir daha dönüþ yok artýk maziye.
Gökler dürülecek, kalmayacak taþ,
Herþey dönüþecek yeni hizaya.
Hazýrlanýn sona, baþlangýç yakýn,
Hesaplaþ hayatla, zaaflardan kaç.
Dünyanýn haline þöyle bir bakýn;
Aç’ý tok mu gördün, yoksa tok mu aç?
Mayasý tutanlar zevku safâda,
Otoyollar dolu, uçaklar dolu.
Bazýsýnýn hâlâ aklý havada,
Denizden çýkmýyor evlisi, dulu.
Yakýþýr haspaya yýrtýk pantolon,
Gâvurun modasý dinden ileri.
Bir de otolarda gümleyen kolon,
Hepsi ekonomik birer gösteri.
Manipilasyon psikolojisi,
Þer güçlerin sazý; durmaz çalarlar.
Saz belli, söz belli, çalan hangisi;
Kimler yýllar yýlý yalý yalarlar?
Geçti yýllar, fakir yine çaresiz,
Domates, patates, soðan uçuþta.
Pazarlardan çýkýlmýyor yarasýz,
Ekmek el yakacak belli ki kýþta.
Ýmdat et Allah’ým, rahmeyle bize,
Tek Ýlah, tek Vekil sadece Sen’sin.
Zeval verme mazlum milletimize ;
Kudret, çare Sen’de; acze yetensin...
06.10.2018 (Arþiv)
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.