ölebiliriz sevgilim

ölebiliriz sevgilim ölebiliriz
üstelik el ele tutuþurken
inerken istiklal’den
bir ülkeyi çalarken o insanlar
mandolini çalarken küçük bir kýz
üstelik beraber
tanýmadýðýmýz onca insanla...

tanýmadýðýmýz insanlarla ölmek
tanýdýmadýðýmýz insanlara konuþmak gibi ayýp mýdýr
geçen gün salyangozlu bir sokaktan
geçerken vurulduk
tanýmadýðýmýz belki kendimizdir
geçen gün aynada yok oluþtuk
kimse inanmadý belki de öldüðümüze

bizi bulamayacaklar sevgilim
paris’te atillâ ilhan’la buluþtuk.
haylaz bir kurþunun altýnda
rüzgâr annesini kaybetmiþ bir çocuk
kýrýldýkça kýrýlýyor saçlarýmýz
geçen gün yeþil bir sokaktan geçerken
bir þarapnel çýðlýðýnda kaybolduk
kimse tanýmadý daðýlan yüzümüzü

bir gazete kâðýdýnýn
üstelik çok müsvedde olanlardan birisinin
altýnda çok karanfilsiz
ve güle çalan bileklerimiz
gidince türbeleþen o mum ýþýklý yerimiz
beni bir “haþarat uygarlýðý”ndan yarýmaðýz
susuþa götüren
beni bilmem kaç rengimle recmeden

ölebiliriz sevgilim ölebiliriz diyorum sana
bu yüzden çok kliþe olacak seni seviyorum
bilmelisin iþte kimse bilmezken
bir taþýn yuvasýndan
olmayan rahminden bir doðum daha yaparken
kýsýrlaþan bu dünyaya

ölebiliriz sevgilim ölebiliriz
çünkü tanrý her yerde...

(Not: týrnak iþaretli yer küçük iskender)
Sosyal Medyada Paylaşın: