NİKFERDE SEVMELER

NÝKFERDE SEVMELER

Bizim oranýn topraðýnda
Buðday taneleri dolup olgunlaþýnca
Kýrlanðýçlar daha da çoðalýr,
Baþý yazmalý kýzlar kavun toplar,
Üzüm baðlarý da dolup taþardý.

Harman yerinde tatlý çýðrýþlar yükselirdi.
Yorgun öküzler döven çeker,
Eðer rüzgarýn da gönlü olursa,
Tek tek ayrýlýrdý saplarýndan taneler.

Kýpkýrmýzý karpuzlar kendiliðinden ortadan ayrýlýr,
Kokularý havayý sarardý.
Saman tozuyla karýþmýþ karpuzlarý
Avuçlarýyla yerdi çocuklar.

Bað bozumlarý da bir baþka olurdu;
Sepet sepet, sele sele üzümler
Çiðnenir de çinenir...
Önce þýradan sonra da pekmezden,
Arýlarla içilirdi.

Esas iþ tütündü.
Tütün namustu, herþeydi...
Onun parasýyla okudu
Adam olan adamlar.

Ýþler azalýnca durur muydu gençler!
Daðda ovada uçurtma uçurur,
Sokaklarda kozak oynarlardý.
Köyiçi çoðu zaman bayram yeri gibiydi,
Sabahdan akþama eðlenilirdi...

Bir de yaðmur geliverdi mi!
Telaþa bak!
Yaðdý mý þiddetli yaðardý.
Suyla dolardý sokaklar.
Daðlarýn sularý da birleþince
Akarsu gibi olurdu çaylar.
Ne güzel gelirdi uzaktan seslenmeler:
"Çay geldi, çay geldi"

Ýnsaný bir hoþ ederdi
Bizim Nikfer’deki
Sevmeler...

MCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın: