ESİR

Sevdanýn hamalýydý  gönlü
Gönlü  yorulmak bilmezdi
Yorulmak bilmezdi düþ kurmaktan
Yük  olma  derdi kalbime
Kalp yüksüz  ne iþe yarar,

Mavi  kubbenin dibinde
Üç aðaç  parçasýný, üstte birleþtirdiler
Ýki ayaðý  vardý oysa birde  kalbi
Tek bir gül dedi ölüm fermaným
Yapraklarý tek tek döküldü gülün
Biri sol ayaðýna düþtü
Rüzgar savurdu kalanlarý
Anmak istedi son nefesinde
Aþký ve Sevdayý
Ve gülümseyen  insanlar görmek  istedi,
Ýgrenerek bakýnýyordu oysa
Yüzünden dövmeli adamlar
Astýlar onu, çarmak gibi düþün

Güneþ dahi doðmamýþtý
Nefessiz kaldý gökyüzü
Tek bir damla kan  dökülmedi
Öylece bakýnýyordu gözleri
Ýsyan eder gibiydi
Sizmiydiniz fedakarlýðým!...

Ay’ýn aydýnlýðý  sadece onun bedenindeydi
Onun bedeni aydan  daha parlak
Kuþlar depesinde aðlaþtý
Karýncalar  dolmuþtu  etrafa
Sýrtladýlar arta kalan sevdayý
Geçtiler  zorlu tünellerden
Ulaþtýlar  küçük bir odaya
Taþtan  yastýk yaptýlar
Topraktan örtü  serdiler
......

Nurullah ÇAÐLAK
Sosyal Medyada Paylaşın: