Ne gökyüzü masmavi artýk; Ne yeryüzü yemyeþil... Bir serçenin son çýrpýnýþýydý iki mekân arasý... Masallar, daha fazla avutmasýn hislerimizi... Bize sadece tek çýkýþ yolu sundu hayat; Kendi kanatlarýmýzla açacaktýk kafesimizi... Zaten fýtratýmýzda vardý hüzünlere teslimiyet... Üstümüzde kirlenmiþ bir gömlek gibi durdu zaman... ...ve eþlik etti iyilik meleði kisvesindeki günaha boyalý saadet...
Þimdi, bu tükenmez sancýyý hangi ayarý bozulmuþ terazi tartar bilmem ama...