ayazda kalmýþ yüreðim. faydasý yok dilden dökülenin yansada güneþe uzanan ellerim buz kesmiþ umuda olan düþlerim, sevda denen karanlýða kim olacak ayýþýðý meçhullerdesin ey yar. ne sesin var derin sesizliklerde ne kokun kesif nem kokusu mekanda yinede sen çýkýyorsun cevapsýz kalan sorularda gel desem gelemezsin biliyorum nefesini gönder güz mevsimi rüzgarýyla... sararmýþ yapraklarda gizleyemiyorlar yüreðimdeki isyanlarý. gözlerimi kapasam her yer karanlýk umut þarkýlarý yorgun yürek yorgun kanmý damlýyor ne yerdeki yalnýz karanfile... yollar dikenli acýtýyor her adýmda kanatýyor sýzlayan yüreðimi merhem olmuyor dilden söylenen sözler. ve yürüyorum maviye doðru.
barancan
Sosyal Medyada Paylaşın:
barancan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.