DÜŞ KURGULARI...

Seni methettiler, yokmuþ emsâlin,
Nice düþlerdesin sormaya geldim.
Devâdýr dediler derde visâlin,
Derdime bir çâre bulmaya geldim.

Güzel denilince titrer yüreðim,
Bir zaman ardýnca yol, iz süreyim.
Ne gösterir Rab’bim ben de bileyim,
Bu yolun sonunu görmeye geldim.

Elma yanaklarýn girdi düþüme,
Siyah saçýn yorgan oldu döþüme.
Ceylan gözlüm kýzma Allah aþkýna;
Sinenin közünde yanmaya geldim.

Dudaklarýn baldýr, güldür, kirazdýr,
Ýnciden diþlerin kardan beyazdýr,
Boyun selvi desem, billahi azdýr,
Bahçenden gülleri dermeye geldim.

Kaþlarýn yay imiþ hilâl misali,
Kirpikler gerilmiþ oklarýn hâli;
Bakmaya doyamam bin yýl vallahi,
Güzelim, vaslýna ermeye geldim.

Anladým ki sensin güzelin hasý,
Tenin misk-ü anber, cennet havasý.
Rahmeyle, sendedir derdin devâsý,
Fermânýn olursa sarmaya geldim.

Enver’im düþ görme, vazgeç hülyâdan,
Hayâli süsleyen pembe rüyadan.
Kime ne kaldý ki fâni dünyadan;
Dilersen, canýmý vermeye geldim.

(25.02.2006) (Arþiv)

Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın: