ÖĞRETMENİM VII
Bu Kasým’da güneþ yine sýmsýcak.
Ufkumda varýmsýn sen öðretmenim.
Var olunca gönlüm çiçek açacak.
Baþýmda arýmsýn sen öðretmenim.
Ben, beni tanýmaz, bilemez idim
Ufkum kapanýrdý, gülemez idim.
Bilginle beslenip, yenilmez idim.
Gönlümde sýrýmsýn sen öðretmenim.
Kar olsan, borana alýþýr ruhum.
Bütün çýkmazlarý açar güruhum.
Düzlüðe çýkardýn, muhabbet yolum.
Bilgi karanýmsýn sen öðretmenim.
Topraða karýþmýþ bu ham cevheri.
Isýttýn baðrýnda döktün demiri.
Çelik gibi büktün, sardýn her yeri.
Ocakta korumsun, sen öðretmenim.
Bu gazel yapraðý, yel savurmadan.
Ateþe düþürüp, kor kavurmadan.
Dadaþým, yok olup, heba olmadan.
Ýlim tutanýmsýn, sen öðretmenim.
24.11.2023 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.