nemli bir toprak gibi bedenim
ellerime dokunsan göz yaþým geliyor
tozlanmaya yüz tutmuþ resim gibiyim
yalnýz ve caresiz bekleyiþlerin içerisinde
baðrýmda gülbahcesinden bir volkan
hücrelerime kadar hissettiðim ince bir sýzý
kapýmda bekleyen sonsuz bir hüzün
mirasýn bana senli günlerden