Akþam yemeði için Fasülyeden kýlçýk Pirinçten taþ ayýklýyor.
Okulda arkadaþlarýna Mahçup olmasýn diye Kýzýnýn baþýndan bit ayýklýyor.
Ayýklanmamak için Hayatýn sofrasýndan, Kýzým büyüyüp doktor Avukat, hakim, savcý, Olacak diye sayýklýyor.
Ama hayat þakasýz, Kocasý sendikasýz. Emeðimi ver ulan! Diye baðýrdýktan sonra Küfredip patronuna, Üstüne de bir yumruk, Ýþinden olduðu gibi Oluyor mahkemelik.
Kocasý hakim karþýsýnda Kendisi bir avukatýn Bürosunda temizlikçi, Kýzý okuldan alýp Bir doktorun yanýna Verince gündelikçi, Gözünden yaþ ayýklýyor.
Yine de þükür deyip Karnýmýz doyuyor diye Daha az aðlamak için Oturup düþ ayýklýyor...
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.