Sürgün Yollarında

Sürgün eylediler yaban ellere
Yol, kara tren yalnýzlýðýnda
Bir süre kendimden geçiyorum, gözüm uzakta
Sevgi uzak bir heyecan
Ve yârin kokusu hissedilmiyordu artýk
Ben Allah’ýmla yalnýz sürgün yollarýnda.

Sürgünde aþk tazeledim,
Dokundukça sevda hasreti.
Bir melteme býraktým yüreðimi
Yüreðimi zamansýz yaðmurlara kaptýrdým

Teðel teðel sürgün yaþadým
Mapus duvarýna atýlýr çizgi çizgi gençliðim
Demir parmaklýklar, açýk görüþe hasret
Bir umuda yönelir gönüller.

Sürgünde saç aðarttým
Ve ölümün sýcak nefesi ensemde
Taþlara anlatýyordum gözyaþlarýmý
Taþlar saðýr, duvarlar saðýrdý
Hüsran veriyordu bu sessizlik.

Sürgün yolun sonu aþkýn sonbaharý
Sürgün yittik umutlarýn çýkmazý.
Sosyal Medyada Paylaşın: