Özü sevda malum rengi düþümde
Yaný yakan; gönül söken, gözlerin
Dilde kelam mührü sýrrý döþümde
Beni yakan, kahve bakan gözlerin
Gülerken hem gözler gülü andýrýr
Bir bakýþý tümden, sinem yandýrýr
Kalbe Zemheri’yi yaz gün sandýrýr
Teni yakan, kahve bakan gözlerin
Hoþ bakýþlar müþfik huzur veriyor
Derde derman, kalbe kilit vuruyor
Yüzde farklý, gözde baþka duruyor
Caný yakan, kahve bakan gözlerin
Bazen huzur derim yelken açarým
Bazen can havliyle, sonsuz uçarým
Bazen de balým der hepten içerim
Dünü yakan kahve bakan gözlerin
O kahve gözleri, gönülden dersem
Derdikçe; sevgimi, döþüne sersem
Her dem rüyalarý, rengiyle görsem
Vurgun akan kahve bakan gözlerin..
H.C.ÖRS, Ankara - 04/2020 (A - 248)
NOT: Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.