GÜZ

Ey gözlerinin mâhþer-i ikliminde,
kavrulan gönüllerin küllerini savuran güz!
Kaç kalemin soluðunda,
nâr-ý od’lar tutuþacak alaz alaz!
Kaç gece,
kâleme aþýk kelâmlarýn idamýna seyirci kalacak!
Þiirlerin güneþ kokan bakýþlarýna,
zemheri kýþýn sâye’si mi dokunmuþ!
Sevdasý yanýk buðdaylara ilham olmuþ, türküler sýr olmuþ!
Ah sen!
sarý saçlarýndan tel tel hüzün damlayan hazan!
Ellerin üstün baþýn firkât’ýn lalezâr’larýnda eylül kokmuþ!
Dilhûn mu eyledin Leylâ’sýný,
çölün ateþiyle sözlenmiþ Mecnûn’un!
Neçe mevsimlerin gönlü kýrýlýr sana neçe sevgililer âh eder adýna!
Uslanmaz arsýz gönlün,
kýskanýr mýsýn, Zühre’sinin yazgýsýna
yüz süren Tahir’i!
Þirin’inin bir bakýþýna divâne olan
Kerem’i!
Söyle bana ey Hazan-ý cellâdýn hýrçýn sarý gelini!
Sen hiç sevmedin mi,
ateþ-i pervanelere kanat çýrpmadýn mý!
Yaðmurlarýnda ýslanan topraðýn
nefesine dokunmadýn mý!
Aþk ile yana yana bedmest olmadýn mý!
Kalbin kurumuþ senin ah be güz!
Göðsünü mezar ettiðin
hangi yârinin ýzdýrabýnda kýrk mum yakarsýn!
Hangi terkediþin yasýna beddualar okursun!
Yüreðinin ceset kokusunda,
kaç iklimin daha selâsýný solursun!
Vedalarý içine sýðdýramadýn mý ki,
böylesi sararýp solmuþ bir ruhsun...!


Sosyal Medyada Paylaşın: