72 TALEBE
Yaþamak öyle zor ki bu zamanda
Eðriyi-doðruyu seçemez olduk
Gerçeði görüp Evren Aynasý’nda
Kusur bizdeyken inkar eder olduk…
Hiç kadrin bilmedik geçen zamanýn
Doðru düþünüp doðru konuþmanýn
Çaðdaþ insan kimliði taþýmanýn
Erdemini niye göremez olduk…
Önce insan demediysen gönlümde
Ha camide oldun ha kilisede
Nasýl olsa komazlar Eski Evde
Yokluk Sandýðý’ný bilemez olduk…
72 talebe, bir hoca, okuldayýz
Düþünce Atý’ný koþturmaktayýz
Kul Hakký’na gelince, susmaktayýz
Ecel Düðümü’ne dolanýr olduk…
Çaða uyanýþ erdeminde güneþ
Ufku sönük asrýn baðrýnda ateþ
Kendini kendinde bulmayan kardeþ
Ýnsan hayatýný karartýr olduk…
Hep göklerde aradýk Baþ Usta’yý
Bilemedik arý, duru olmayý
Bilge Öðretmen’e soru sormayý
Cehaleti baþ’tan silemez olduk…
ERMÝÞ’im evrensel inancý ara
Gözü olan delil ister mi nura
Beni aþarak, benden kurtulunca
72 talebe birlikte yaþar olduk…
13 Mayýs 2007
Mustafa ERMÝÞ
(abdal ermiþ)
gönenç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.