İLK ve SON...

[ kal

Sevdâ kuþaðýna yâri baðladým,
Bir selâm vermeden çözdü de gitti.
Çaðlayanlar gibi, coþtum çaðladým;
Kader defterimi yazdý da gitti.

Ömrümün renkleri karardý birden,
Mâviler, pembeler siyaha döndü.
Yeþil mevsimlerin çýktýðý yerden;
Kýzýl bir Cehennem rengi göründü.

Gönlüme ektiðin renk renk güllerin,
Bir hazanýn çilesine büründü.
Zamaný koparan zalim ellerin,
Son bir defa katle ferman göründü.

Þimdi son mâtemi çekmede gönlüm,
Yalnýz bu hasarla kalsýn bedenim.
Sanki yüzü geçti çâresiz ömrüm;
Ýlk ve son aþkýmdý, bilinsin benim.

Böyleymiþ aþklarý zamanýn, böyle;
Bu zehri bir daha içmeyeceðim.
Kimdedir kabahat doðruyu söyle;
Artýk bu köprüden geçmeyeceðim...

18.08.2023
Fatih-ÝST.

Enver Özçaðlayan



Sosyal Medyada Paylaşın: