Eğrelti Otu
Kýzýl örtünün kavuþtuðu an siyaha
Nefsimin inlemesi kulaðýmý deliyor.
Bir yaným hüzün kovalarken
Eðrelti otu gibi kaldým yol kenarýnda
Ne ölüme yakýþan bir ceset bedenindeyim
Ne yaþama koþan bir beþeri
Solunumumu tamamlýyorken
Eðrelti otu gibi kaldým sol yanýnda
Ýnsan yakýþmaz mý hiç bir hikayeye
Ne baba evi ne de bir sýla
Bir fincan kahve elimde,
Eðrelti otu gibi kaldým,
Rengi solmuþ bir koltukta.
Yesrib’in soluk sesine kulak veriyorum
Kalbim ucu yanýk bir kaðýt parçasý
Buruþturulup atýlmýþçasýna
Öylece kaldým bir çöp kutusunda
Doðudan gelen uzun aðýtlar
Koynuma alýp uyuduðum gözyaþlarýmla
Bir geceye sýðan bir ömür
Eðrelti otu gibi kaldým yalan dünyada
Ne ev vardý ne ocak
Ruhumda dinmeyen bir sýzý
Býrakýp gençlikte terketmiþti beni
Öylece kalakaldým ruhumun ucunda
Kalbimden bir yanýk kokusu yükseliyor
Ezanlarýn yüzü suyu hürmetine
Yüzümden akýyor gözlerimin suyu
Eðrelti otu gibi kaldý gözlerim yollarda
Kaderin kisvesi altýnda
Her gece adýný zikrediyorken sabahlara karþý
Yüzüm nuruna dönük ellerim semada
Kalakaldým iki dizimin üstünde
Ellerim asýlý kaldý havada
Beyaz mezar taþý, gri toprak
Üstünde yeþerir þimdi eðrelti otu
Huzuru bulur belki bir sonbaharda
Gönlümde yük olursun ruhumun ücrasýnda...
18.11.2023
Ankara
Dilemma
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.