Ýnsan taþa doðru Kalbi Elleri Ruhu Nefesi Ýnsan taþa doðru Su taþa doðru Kalp atmaktan yorulur Hücreler taþ biriktirir Ýnsan taþa doðru Güzel görmeyince Ruhuna üflenmeyince Taþa doðru Marifet sayar taþ olmayý Taþa bakmayý Bina dikmeyi Bina olmayý Ýnsan taþa doðru Çizer çizer ve birikir geçmiþ Gelecek taþ olmaktýr onun için Çünkü ruhu olmadýðý için Taþa su damlasý býrakýrsak Suya yazýk olur Ýnsan taþa doðru Dikilir nihayetinde son taþý Yazar üç beþ satýr Okunduktan sonra baþlar hatýr Nereden geldin? Kimse sana sormayacak kaçýncý taþýný diktin Ya da Taþ kadar muhkem miydi hayatýn diye Hatta soracaklar taþ kalbine Hiç deðmedi mi Bir naðme Bir de insanlar var azizim Seni sevdiðini söyleyen Anlamadan dinlemeden Taþýný dikerler Onlardan çok kork Onlar ki sözlerini taþ gibi okurlar Her yere baðýra baðýra Anlamazlar ama taþ sever onlar Taþ severler ile ruh okunmaz Ýnsan taþa doðru Yavaþça kývrýlýr elleri Saçlarý bile taþ rengine doðru Bedenin içinden ruhu çýkar Taþ kesilir Ruhu koy geri Olmaz. Çünkü ruh incinir
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavİmge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.