Sinsice umuda meç eder sürgünlerini toprak

Acýnýn kaný karýþmýþ
gövdemize
müdafa edemediðimiz
bir umut davasý çaresizlik
hâlbuki sinsice
umuda meç eder sürgünlerini toprak
kanatlarý kanar
ulu uyanýþlarýn
kendine ayrýlmýþ mekandan alýp kendini gitmekti
nefesini sýla bilip
þerh koymaktý yollara
Ah sevgili
gülüþünün kenarýndaki mey oyuðuydu aþk




Kýrmýzý kurdele takýlmýþ bir çoðunun
gözlerindeki gururdu
gülüþün sere serpe
uçsuz bucaksýz bir þehir olurken içimde
zerre çaðýltýsý okyanus olurken
aþktý gök kapýlarýna yönelen cývýltýlar yürekte



Bir makaraya sarýlmýþ rüzgarda
þafaðýn
karanlýðýn
insanýn
topraðýn
sevginin
yüzümün kýrýldýðýný gördüm
sýrtýmý kendime dönerken
anýmsanmayan bir karýncaya akýttým
içimin ezgisini
sülün gibi vurulurken gülüþündeki türkülere




Dilimdeki harflere aracýyým
kalbimin muhafýzý bir sýzýyla
anýya dönüþmüþ resimlerden geçiyoruz
tanrýnýn hakikatinden
parçalar koparan aklýmý budar
hiç durmadan korkular
Kutsal bir hamur
sevginin rotasýný çizer içimize
þükranla ýþýða kanamaktý aþk




Gün batýmý çizgisinde
çiçek tarlasý bir deniz
yüzüyor suretimiz
her kulaçta baþka bir renge
baþka bir çiçeðe dokunan içselligimizin
parmak uçlarýndan akan sihri tavaf eden
ruhundaki yolculuðumdu aþk




Birbirinin gölgesinde büyüyemeyen
aðaçtý huzur korkulan
dilsiz bir yapraðýn
topraða anlattýðý acýyý soyunmuþ
umuttu kanatta mavi
gülümsemenin kudretinde ýþýktý içimiz
tanrýnýn nefesindeki doruklarýna aðartan







Sosyal Medyada Paylaşın: