Zihnimde musîbet gibi son bulmadý buhran Döndükçe bu devran Bir türlü bulunmaz ki aðýr derdime derman Eller ise handan Kopmuþ dalýyým ben aðacýn bil bunu cânân Sen mutlu gülistan Keyfim yok olup gitti hayâtým da perîþan Gülmem ki yalandan
* * *
Kim çekti yürekten yanarak bin kere sevdâ Yordun beni anca Artýk günüm ýssýz geceden, kapkara hattâ Mevsim bile baþka Karþýmda hayâlin gülerek durmasýn aslâ Sevmem daha fazla Yetmez mi benim düþtüðüm ibret dolu hüsran Kaldým yine noksan
* * *
Her yol ötekinden daha ýslak sonu firkat Bir düþ gibi vuslat Yazgýmdaki mahkûmiyet eðlenmene fýrsat Ýsyan bu hakîkat Kaç tutkumu engelledi gönlündeki maksat Yýktýn beni heyhat Kalpten sevebilseydin olurdum sana kurban Ey sevgiye düþman
Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
tövbeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.