Benim bu hayatta kimsem yok!
Olmasýn da zaten.
Ýnsan kendine yeter.
Ne gereði var;
Çeri -çöpü
Ýti-çakalý
Etrafýnda toplayacaksýn,
Hepsinin bir derdi olacak
Yerinde duramayacaksýn .
Ne yediðinin tadýný alacaksýn,
Ne içtiðinin.
Yalnýzlýðýn gözünü seveyim
Hiç anlamýyorsun
Zamanýn nasýl geçtiðinin.
Yalnýzlýðýma Yaslandým
Alabildiðine hürüm.
Yaþ ilerledikçe uslandým,
Huzur içinde her günüm.
Ben iyiyim böyle
Dokunmayýn bana.
Ele benzemese de hayatým,
Diyecek laf yok mutluluðuma.
Duyguseliozan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.