bir zamanlar bakýr çalýðý akþamlarda hüzne dönerdi yelkovan tutuþtururken ateþi demlerdi uykusuzluðu gözlerim yudum yudum içtiðim yalnýzlýðýmda bilirdim ki tek hasretim yanýnda olamadýðým bilirdim, uzaklarda bir yerlerdedir, dokunamadýðým yitik umutlarla dudaklarým hasrete gem vurduðunda aklýma düþerdin yürekte bir kývýlcým olurdu gülüþlerin dinlerdim aðlayýþlarýný düþlerin sen þarap rengi þafaklarýn sarhoþ gün doðumunun yorgunluðunda, umutlarýn soðukluðunda dururdun. ne zaman dokunacak olsam, buðulu camlar ardýnda hep kaybolurdun sen, sýcak bir yok oluþun içinde asalý sevdayý ölümün duvarýna yokluðunda çoðalttým sesini oysa yüreðinin soðuðu alýp gitti seni dalgalarýn en büyüðü hani gittin ya o lavlara dönen yokluðunda anýlara sýkýlan bir yumrukla senden yana ve varsa yüreðimde yaktým ateþi sana külleri bana býraktým avuçlarýmda bir sevda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahar840 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.