eyvân -ý periþan
günlerin geçidi var solumda leylan
yanýk bülbül gibi avazý titrer zamanýn
ah! ab-ý kevseri kurumuþ öz baðýnýn
biteviye gam döker vefasý
kýt hatýralar
yaþý dinmez
yasý dinmez matemin
bizarým ah! aðyar oldu yine feleðin
kötürüm elleri
sere serpe
uzanmýþ yatýyor
göðsümde matemi giyinmiþ katmerli ahuzâr
sarý saçlarýnda savruk gazel incecik ayaklarý son sürat
iz býraktýðý yollara sýzýlý âðu döþüyor gönlün perisi
kederliyim leylan
acýnýn aðýr gürültüsü
korkunun tiz çýðlýðý yýrtýyor kalbimi
baþým zonkluyor vahþi atlarýn uðultusunu
çek penceremden leylan
bir yangýnýn
içinde sus soluyorum
gözlerini üstümde tut leylan
aklýmýn cidârýna yapýþtý tüm yarasalar
neden pusu çöktü bulutlarýn niye zifiri ruhumun odalarý
durduk yere niye gelip oturdu
bu yangýn baðrýma
baðrýma ah!
bilemezsin aklýn zincirleri ne zaman kopar leylan
çaresizliðin tufaný ne zaman
geçer dersen
topraðýn kamburuna
düþen bir yýldýz kaymasý kadar aðrýlý bir süreçte
üzgünüm dilimin kandilleri alev alev
tüm kelimeler ayakta leylan
mahþeri bir sýzý sardý dört yaný
soðuk bir sükût çerçeveledi
simsiyah duvarlarý
þimdi
boþluða kayan
bakýþlar ordusu geçiyor önümden leylan
yüzünü dökmüþ servilerin eþliðinde ah!
yalnýzca topraðýn bildiði bir dili konuþuyor bugün aðaçlar kuþlar
yaþamýn yüzüne kapanan bir kapýnýn rengi bugün tüm çiçekler
þehir
her zaman ki gibi
albenili kasvetini kuþanmýþ yine yüzüne
kýsýk gözlerinde aðlatýyor yaðmurlarý
bir evin çatýsý çökerken sisli diline
ah! bu yangýnlar leylan
ayþe uçar
13112023
üzgünüm