Adına Aşk Dediğim Birkaç Yaşanmışlık Üzerine-1
İsmaailylmz
Adına Aşk Dediğim Birkaç Yaşanmışlık Üzerine-1
Aþk filan, gereksiz bunlar demedik mi hepimiz
tutulmadan önce aþka.
Konuþmadýk mý çevremize, sanki kürsüden
bilmiþ bilmiþ ve hep baþka baþka.
Üzerine basýla edile gartlaþmýþ taþ misali,
katýlaþmýþ kalbimizle haykýrmadýk mý:
Ulan aþk, boþ iþ diye!
Ýnkâr edemiyoruz elbet deðil mi þimdi,
söylediklerimizi, yakýnlarýmýza ettiklerimizi.
Çünkü biz biliyoruz ki
inkâr, sözünden dönüp gitmektir kiþiye.
Ýnkâr etmiyordum ama vermiþtim,
kendi ellerimle vermem gerekeni.
Vermiþtim, yaþamama ve ölmeme sebep;
sebep olabilecek o hassas þeyi.
Ne gelir elden teslim etmiþtim her þeyi.
Lâkin kime?
Ey âþýklar, siz bilirsiniz kalbim kimde?
Kýz deðildi, kadýnsa hiç deðildi.
Bambaþka biriydi, o sanki mahperi.
Tatlý esintisiyle bir anda gele gide,
beni etmiþti o mahsun, aþka gebe.
Yanmýþtý içim cayýr cayýr, dýþým diri diri.
Adýna, önemli deðil ne dersen de:
Kalbim, gönlüm, sadrým ve yüreðim.
Onun eþsiz güzelliðiyle her gün eridi.
Artýk diyordum ki: ben, deliyim ve de avareyim.
Bilmem neyim, nereyim, neredeyim.
Masumluðu, utangaçlýðý ve sessizliði
söküp atmýþtý bendeki bu kalpsizliði.
Mart ayýnda miyavlaþýp kediler, cilveleþirken,
sevdiðimi haykýramadým ben,
çözemedim bu kör düðüm olmuþ dilimi.
Ama
manasýna gelmez duygularýmý görmediði
ve de bilmediði, o baþka.
Ýnsan nasýl fark ediyorsa aðrýdýðýnda içini yahut diþini,
Fark etmiþti o da ama yine de bilmiyordu.
Biliyordu da bilmiyordu iþte, anlasana.
Gerçi çok da ifade etmez bu, bir þey bana.
Çünkü gördüm, zor ve geç de olsa
görmem gerekenleri, baksana.
Koyna girmiþ, sadrýma girer gibi o baþka.
Görünce dönüp sýkmalýydým, elimi kanasa da
demeliydim yine yeniden, coþkuyla.
Ýçin için kaybolduðum aþka,
demeliydim, ey dünya bilin ki aþk týrýþka!
Ýsmail YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.