Yaþýyorum ama,korkularým yalnýz býrakmýyor Sensizliði dibine kadar yaþýyorum Tutuluyor dilim kendi sana anlatamýyorum Yoðunlaþýyor endiþelerim her gece, susuyorum Beyaz bayrak açsam da yokluðuna Olumsuzluklara yine de göðüs geriyorum Hep zorluklar içinde geçiyor hayatým… Mutluluk uzak oldu, bir türlü yýldýzým barýþmadý Ama yinede kendim yarattým mutluluðu Tek baþýma savundum kendi deðerlerimi Akþamýn alaca karanlýðý çökünce etrafýmda Yarýn güneþ doðacak mý diye düþünüyordum Her geçen gün anlamýný yitiriyordu tek baþýna Kimsesizlik miydi yalnýzlýk adlandýramýyordum Güne geceyi sýðdýramadýramýyordum
Ýhtiyaç duymadým birinin sözüne Eleþtiriye açýk olsam da Yine de bir giz vardý gönül evimde Dilimden dökülürken adýn,titriyorum Sýcaklýðýn iliklerime iþlediði halde Hayalinle yudumluyorum kadehimi Anlamsýz þarkýlar çýnlýyor kulaklarýmda Hayatýn dikenli yollarýnda yürüyorum Sen varmýþsýn gibi yanýmda Tutunmaya çalýþýyorum ayakta durmaya Her þey eski tadýnda deðil artýk Hep bir endiþe var yüreðimde Resetlemeye kalksamda kendimi Olmuyor,bir köþesinden çýkyorsun karþýma Bir türlü seni silemiyorum hayatýmdan YEÞÝLIRMAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
YEŞİLIRMAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.