Yangýnýmý körüklüyor sinsice esen yel iki çatýk kaþýn arasýnda birleþiyor gök ile yer sarsýlýrken kalbimin en kuytu yerinde ben kendime yabancý, kendime uzak ölüyormuþum gibi derinde
zemherinin vardiyasýndayým üþüyorum yürek avlusunda yalnýz þafaklar söktürüyorum vurgunlar yiyorum hesapsýz kaçýþým yok, her yer labirent her yönüm kapalý çýkmaz yol uzanýyor göðsüme eli hançerli görünmeyen kol
dokunduðu her yaným acýyor bir hayalý ýsýtýyorum avuçlarýmda, hayaller flu beynim sancýyor yok sayýlýyorum hayatýn esamesinde ve kendimi arýyorum gecenin buruk sesinde
sýkýþýyorum iki dudak arasýnda tunçtan heykeller gibiyim ruhu çalýnmýþ ve ýssýz nasibime düþen kaderimden bir hayat ki yaþýyorum bedenimde cansýz
aramayýn izim yok benim parmak uçlarýmý yaktým þiirleri atarken kor ateþe kýrmýzýya dönerken yüzü satýrlarda býraktým alev alev yanan gündüzü
Çiðdem ÇÝMEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem Çimen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.