Göðüs arasý
kiralýk bir çölde kum aslanlarýna sarýldým
Yaralarýmý kýrk kere açýp açýp kanattýlar
Týrnaklarýmdaki bütün çocuklar ölüyor
Yazgýmýn içine seslenip
“ Konuþmalýyýz Tanrým!“ dedim
Sessizdi Tanrý
Ýlk
kalbimden parçalara ayrýlmaya baþladým
Parmak uçlarým rahlede kaybolduðunda
Lekesiz dudaklarýmla
Aþaðýdaki bedenime serptim küllerimi
Omuriliðimi kuruttum gökte
Taþ banýp yaralarýmý devþirdim
Yüzümde Tanrý’nýn çocuklarý
Yere geçirdim
Parmaklarýmýn Tanrý kemiklerini
Suyun rüyasýna karanlýðýn ýþýðýyla
daldým
Gözlerimi budadým
Yüzümün üç arþýn su çarpmasýnda
Ölümün
çok sesli rengini öldürdüðümde
Terk etti Tanrý çocukluðumu
Yetimhane kapýlarýný baðýrttýðýmda
Gamze mezarýmda
Tanrý’nýn doðumu kalbimde durdu
Ruhumun içi Hâ-mîm. Ayn-sîn-kâf.
Et ve kemikten öte
Doðmamýþ rüyalarýmda artýk kimse
bulamaz beni
“Ses tellerimin üstüne
yastýk bastýrayým ki doðru söylüyorum’’
Tanrým!
Ayaklarým g ö k t e
28Ekim2019
Pzrtesi16:57’16
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.