I Gittikçe derinleþen bir uçurum gibi Ýçimde yeþeriyor o gaddar sensizliðin. Buruyor yüreðimi vicdansýz bir kanlý el Didikliyor ömrümden mutlu anlarý Karda aç kalmýþ serçe kuþlarý.
Geceyarýlarý uyanýr hasretin, Tam ben unutmaya baþlamýþken gönlümü Acýlarýmý dizginlemeye çalýþýrken O nasýl bir gayretkeþliktir ölümüne Dövüyor , sevda örsünde Çifte su verilmiþ Sensizliðin hain kýlýcýný.
II Eskimiþ bir yüz Kaplamýþ gönül duvarlarýmý Silinmez ve unutulmaz belleði var aþkýn Hatýrlatýr kendini bir þekilde, umulmadýk bir zamanda Ýþte o anda derinleþirim kör bir kuyu gibi Gezinirken kýyýlarýnda ömrün .
III En iyi ben bilirim Eski yüzler de, yenilermiþ kendini. Kayýp gitmek olsa da, zamanýn huyu.
Ýzmir_Ekim_2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
ekrem bozkurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.